Θέμα: Οι σημερινές κοινωνίες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Ποια είναι αυτά τα προβλήματα; Ποιες λύσεις προτείνετε;
Α' μέρος: Τα προβλήματα και η δημιουργία τους
Από τα μέσα του 19ου αιώνα (1800 – 1900) και καθ' όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα συντελέστηκε πολλή μεγάλη πρόοδος στους τομείς της παραγωγής της τεχνολογίας και των επιστημών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει η μορφή του δυτικού κόσμου και να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής των ανθρώπων. Δυστυχώς όμως, στον υπόλοιπο κόσμο δεν δόθηκε αυτή η ευκαιρία, δηλ, να γίνει μέτοχος της προόδου των επιστημών και της τεχνολογίας, έτσι ο υπόλοιπος κόσμος υστερεί στον τομέα βελτίωσης των συνθηκών ζωής των Ανθρώπων. Έτσι ο σημερινός κόσμος είναι «δυο ταχυτήτων»: Ο υπερβολικά αναπτυγμένος (Ευρώπη, βόρεια Αμερική, Ιαπωνία και η μισή Κίνα) και ο υπερβολικά υποανάπτυκτος (Νότια Αμερική, Αφρική, Ασία και η υπόλοιπη Κίνα).
Παρ' όλη τη διαφορά στην ανάπτυξη, αναπτυγμένος και υποανάπτυκτος αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα τα οποία θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν κυρίως σε περιβαλλοντικά προβλήματα και σε κοινωνικά. Ως περιβαλλοντικά προβλήματα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν στο περιβάλλον από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Σαν κοινωνικά προβλήματα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τις κοινωνίες ως προς την οργάνωση τους αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν από τη συμβίωση και την συνύπαρξη των μελών των κοινωνιών.
Η οικονομική ανάπτυξη που συντελέστηκε όλον τον προηγούμενο αιώνα προήλθε από την εκμετάλλευση της φύσης. Το πετρέλαιο, ο άνθρακας, η ξυλεία καθώς και τα μέταλλα που χρειάστηκαν για την ανάπτυξη της παραγωγής προέρχονται από τη φύση. Τα τρόφιμα, προϊόντα της αγροτικής και κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης , επίσης προέρχονται από τη φύση. Αυτή η εκμετάλλευση της φύσης όμως, μας οδηγεί σιγά σιγά σε εξάντληση των φυσικών πηγών. Ήδη ξέρουμε ότι για το πετρέλαιο υπάρχουν αποθέματα για μερικές δεκάδες χρόνια ακόμα. Τα δάση, ιδίως τα λεγόμενα τροπικά, απ' όπου ο άνθρωπος παίρνει την ξυλεία μειώνονται ραγδαία. Οι θάλασσες αδειάζουν από ψάρια, εξαιτίας του υπερβολικού ψαρέματος και του ψαρέματος σε περιόδους αναπαραγωγής. Πολλά είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω της λαθροθηρίας. Άρα ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σημερινές κοινωνίες είναι η εξάντληση της φύσης.
Ένα άλλο μεγάλο περιβαλλοντικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι κοινωνίες είναι η εναπόθεση και η διαχείριση των σκουπιδιών. Χιλιάδες στρέμματα γης επιβαρύνονται από τις τοξικές ουσίες που παράγονται από τη συσσώρευση των σκουπιδιών, δημιουργώντας κινδύνους για την ζωή των ανθρώπων αλλά και των ζώων αυτών των περιοχών.
Το πιο σοβαρό όμως πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σημερινές κοινωνίες είναι η αλλαγή του κλίματος εξαιτίας του «φαινομένου του θερμοκηπίου». Η κυριότερη πηγή ενέργειας σήμερα είναι το πετρέλαιο. Η καύση του πετρελαίου είναι αυτή που κινεί τα αυτοκίνητά μας, τα πλοία, είναι αυτή που μας ζεσταίνει το χειμώνα είναι αυτή που παράγει το ηλεκτρικό ρεύμα που χρησιμοποιείται στην βιομηχανία αλλά και για τις οικιακές ανάγκες. Η καύση όμως του πετρελαίου έχει μια πολλή σοβαρή επίπτωση: παράγεται διοξείδιο του άνθρακα το οποίο εμποδίζει τις ακτίνες του ηλίου που μεταφέρουν θερμότητα και που πέφτουν στη Γη να φύγουν πάλι πίσω στο διάστημα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι εγκλωβισμένες ακτίνες του ήλιου να ζεσταίνουν περισσότερο απ' όσο πρέπει τη Γη, προκαλώντας αλλαγές στο κλίμα. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε από τους επιστήμονες «Φαινόμενο του θερμοκηπίου» γιατί όπως σε ένα θερμοκήπιο το νάιλον δεν επιτρέπει στη ζέστη των ακτινών του ηλίου να γυρίσει στην ατμόσφαιρα έτσι και το διοξείδιο του άνθρακα εμποδίζει τις ακτίνες του ήλιου να γυρίσουν στο διάστημα. Εξαιτίας του φαινομένου αυτού, οι περίοδοι ξηρασίας είναι πιο μεγάλες σε διάρκεια ενώ οι περίοδοι των βροχών είναι μικρότερες και οδηγούν σε πλημμύρες συχνότερα απ' ότι συνήθως ,ενώ και οι χειμώνες έχουν μικρότερη διάρκεια από το κανονικό. Η πιο σημαντική επίπτωση αυτού του φαινομένου όμως, είναι το λιώσιμο των πάγων στους πόλους της Γης εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Το λιώσιμο των πάγων σημαίνει ότι η στάθμη της θάλασσας με τον καιρό ανεβαίνει κι έτσι χιλιάδες παραθαλάσσιες πόλεις κινδυνεύουν να βυθιστούν. Επίσης ζώα που ζουν στους πόλους της Γης, όπως για παράδειγμα η πολικές αρκούδες και οι πιγκουίνοι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν αφού με το λιώσιμο των πάγων μειώνεται και χώρος στον οποίο ζουν.
Η κλιματική αλλαγή δεν αφήνει ανεπηρέαστες τις σημερινές κοινωνίες για έναν ακόμη λόγο: Η αστάθεια στο κλίμα οδηγεί και σε αστάθεια την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Αυτό σημαίνει ότι ο συνδυασμός ξηρασίας και πλημμυρών κινδυνεύουν να καταστρέψουν καλλιέργειες και με αυτό τον τρόπο τα τρόφιμα να μην επαρκέσουν για όλους. Έτσι λοιπόν οι κοινωνίες έχουν να αντιμετωπίσουν το φάσμα της πείνας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Οι σύγχρονες κοινωνίες όμως καλούνται να αντιμετωπίσουν και μια σειρά άλλων προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την ίδια τους την οργάνωση και τη συμβίωση των μελών τους. Η σημαντικότερη αιτία που δημιουργεί και όλα τα υπόλοιπα είναι η άνιση διανομή του πλούτου. Αυτό σημαίνει ότι τα κέρδη από την παραγωγή αγαθών και τη διακίνηση τους (εμπόριο) πηγαίνουν στα χέρια λίγων (βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, τραπεζίτες) ενώ οι πολλοί(εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες) απολαμβάνουν λίγα. Με πιο απλά λόγια οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι ενώ οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι!
Η παραπάνω αιτία μας οδηγεί στο επόμενο πρόβλημα των σύγχρονων κοινωνιών την φτώχεια. Ποιοι όμως θεωρούνται φτωχοί; Φτωχοί θεωρούνται όσοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια σειρά βασικών αγαθών: Φαγητό, στέγη, εκπαίδευση, ένδυση και υπόδηση, ύδρευση και ηλεκτροδότηση. Το φαινόμενο της φτώχειας είναι πολύ πιο έντονο στα μέρη εκείνα της Γης που δεν είναι και τόσο αναπτυγμένα όπως για παράδειγμα, στην Αφρική, το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας και τη Νότια Αμερική. Όμως και στα αναπτυγμένα κράτη μεγάλο μέρος του πληθυσμού μπορεί να θεωρηθεί φτωχό. Πρόσφατη έρευνα που αφορά στην Ελλάδα (που υποτίθεται ότι είναι αναπτυγμένο κράτος) έδειξε ότι χονδρικά σε κάθε πέντε Έλληνες υπάρχει και ένας φτωχός.
Ένα άλλο πρόβλημα που σχετίζεται με την φτώχεια είναι η ανεργία. Από τη μια μεριά η εγκατάλειψη της αγροτικής ζωής και η συγκέντρωση στις πόλεις, απ' την άλλη η αντικατάσταση των εργατών με μηχανές καθώς και το οικονομικό μοντέλο που ακολουθείται σήμερα (δηλαδή με όσο το δυνατόν λιγότερους εργάτες και υπαλλήλους κοιτάζω να βγάλω όσο το δυνατόν περισσότερη δουλειά και να μεγιστοποιήσω τα κέρδη μου) κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο δύσκολη, επειδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και δυσκολεύονται να βρουν νέα δουλειά. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή από το σύνολο των έντεκα εκατομμυρίων που υπολογίζεται ο πληθυσμός της πάνω από ένα εκατομμύριο είναι άνεργοι. Επειδή οι άνεργοι δεν έχουν κάποια δουλειά, δεν έχουν και έσοδα άρα οδηγούνται στη φτώχεια καθώς δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην.
Η φτώχεια και η ανεργία οδηγούν σε αύξηση της εγκληματικότητας καθώς οι φτωχοί και οι άνεργοι αναγκάζονται να στραφούν στο κλέψιμο και τις διαρρήξεις καθώς και σε άλλες εγκληματικές πράξεις όπως για παράδειγμα η εμπορία και η διακίνηση ναρκωτικών , προκειμένου να επιβιώσουν .
Η φτώχεια και η ανεργία οδηγούν επίσης και στην έκρηξη της βίας. Λόγω της συσσώρευσης όλων των παραπάνω προβλημάτων οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπο να εκτονωθούν. Ένας τέτοιος τρόπος είναι η εκδήλωση βιαίας συμπεριφοράς. Δεν θα πρέπει επομένως, να μας ξενίζουν φαινόμενα όπως τα βίαια επεισόδια στα γήπεδα (χουλιγκανισμός) ή η καταστροφή ξένης περιουσίας (βανδαλισμός), όσο τις κοινωνίες μαστίζουν η φτώχεια και η ανεργία.
Η φτώχεια ως επί το πλείστον οδηγεί και στην πείνα. Όταν κάποιος είναι φτωχός και δεν έχει τα χρήματα να αγοράσει τα απαραίτητα τρόφιμα ή όταν δεν έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να μεγαλώσει την παραγωγή του είναι επόμενο να βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος με το φάσμα της πείνας. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών περίπου δέκα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα σε όλον τον κόσμο. Το πρόβλημα της πείνας επιδεινώνει και η κλιματική αλλαγή, όπως άλλωστε αναφέρθηκε πιο πάνω, με τους κινδύνους που υπάρχουν εξαιτίας της.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αυτήν την στιγμή στον κόσμο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι τουλάχιστον πολύ άσχημη. Οι εκτιμήσεις για το μέλλον είναι ακόμα πιο άσχημες, αν δεν παρθούν τώρα κάποια μέτρα, αν δεν δοθούν λύσεις στα προβλήματα που ταλαιπωρούν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας.
συνεχίζεται
αρκουδιτσα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή